Dzoson

Prawie do końca XIX w. Dzoson prowadził politykę ścisłego izolacjonizmu (jej przejawem były od końca XVIII w. prześladowania chrześcijan). Pod koniec XIX w. nasiliły się działania Japonii, zmierzające do wyparcia chiń. wpływów na Płw. Koreańskim. Pokonane w wojnie 1894?95 z Japonią Chiny zrzekły się zwierzchnictwa na Dzosonem. Po zwycięstwie nad Rosją, która sprzeciwiała się japońskiej ekspansji, 1905 Japończycy zmusili Dzoson do przyjęcia protektoratu (1907 skłonili króla do abdykacji). 22 VIII 1910 Japonia oficjalnie zaanektowała K. jako prow. Chos?n. Polityka ucisku nar. i ekon. była przyczyną wystąpień antyjapońskich (1919 wybuchło krwawo stłumione powstanie). W czasie II wojny świat. USA, W. Brytania i Chiny opowiedziały się za niepodległością K. (konferencja kairska 1943). W sierpniu 1945 prowadzące wojnę z Japonią oddziały USA i ZSRR zajęły Płw. Koreański. Na konferencji moskiewskiej (XII 1945) USA i ZSRR ustaliły 5-letnią okupację K., ale początek zimnej wojny doprowadził IV 1946 do zerwania współpracy obu mocarstw również w kwestii koreańskiej, co przyczyniło się do podziału kraju na 2 państwa. 15 VIII 1948 w strefie amer. proklamowano Rep. Korei (prez. Li Syngman), 9 IX 1948 w strefie sowieckiej ? Koreańską Rep. Lud.-Demokratyczną, w której władzę objęła partia komunist.; jej przywódca Kim Ir Sen, dążąc do rozszerzenia systemu komunist. na cały kraj, wywołał wojnę koreańską (1950?53). W lipcu 1953 obie strony podpisały rozejm w Phanmundzom, który utrwalił istniejący podział K. na 2 państwa.