Dominium Kanady

W 1931 K. stała się suwerennym państwem (Statut Westminsterski nadał jej pełną niezależność w sprawach polityki zagr. i wewn.). W 1949 do Dominium Kanady przystąpiła Nowa Fundlandia. W latach 40. i 50. do K. napłynęła kolejna fala imigrantów (ok. 1,2 mln) ? ogółem 1867?1987 K. przyjęła ok. 10 mln osób. W latach 60. wraz z ruchem obrony praw człowieka pojawiły się żądania uporządkowania spraw Indian (edukacji i programów społ., samorządu, roszczeń terytorialnych). Od lat 70. rozwinął się samorząd Indian, Metysów i Inuitów. W 1973 zmieniono system kształcenia młodzieży indiańskiej, dostosowując go do tradycji i obyczajów Indian. Wieloletnie zabiegi doprowadziły 1999 do wydzielenia z Terytoriów Pn.-Zach. inuickiej jednostki samorządowej, terytorium Nunavut. Jednym z ważniejszych problemów w polityce wewn. był problem Quebecu. Po II wojnie świat., 1945?61 napłynęło tam ponad 450 tys. imigrantów (gł. Żydzi, Słowianie), co przyczyniło się do wzrostu napięć na tle rel. i etnicznym. W 1960 władzę w Quebecu przejęli liberałowie, którzy doprowadzili 1964 do przejęcia przez rząd z rąk Kościoła katol. systemu szkolnictwa, a następnie jego sekularyzacji i modernizacji. W 1945?72 Quebec osiągnął dużą autonomię.